4 jaar lang

4 jaar lang trainen
4 jaar lang zweten
4 jaar lang pijn
4 jaar lang wedstrijden
4 jaar lang ongeslagen
4 jaar lang dezelfde rondjes
4 jaar lang dezelfde wissels
En dan begint de race van je leven...

Ik vond het verschrikkelijk. Ik kreeg gewoon een misselijk gevoel in mijn maag toen duidelijk werd dat Sven in de verkeerde baan reed. De pijn. De woede. Ik kon er gewoon niet naar kijken. Mijn misselijkheid werd echter nog veel erger toen ik naar de analyse van Mart, Ria en Bart zat te kijken. Mart, kan je alsjeblieft even je mond houden. WE zijn je een beetje zat. Er heeft zich net een persoonlijk drama afgespeeld. De vier jaar lange arbeid van Sven is voor niets geweest. En jij zegt doodleuk 'die dingen kunnen gebeuren, laat het achter je'. Wat een slechte conclusie. Wat een vreselijke analyse. 'Laat het achter je'. Dat kan Sven pas na enkele weken, zo niet maanden. En jij zegt dat doodleuk even 10 minuten na de dramatische race. Mart, je irriteerde Ria en Bart ook enorm. En dat leverde tenenkrommend slechte televisie op. Drie pubers die door elkaar zitten te blèren. Wat een afgang. Wat slecht. Wat triest.

Zo en nu gewoon die ploegenachtervolging winnen...