Haïti

Gisteren was er de zoveelste reportage op TV over de aardbeving in Haïti. De insteek van deze reportage was echter anders. Men liet een berg zien. Bovenop die berg wonen de rijke mensen. Onderaan de berg de armen. Bovenop de berg staan alle huizen nog fier overeind en gaat het leven gewoon weer door. Onderaan de berg heerst chaos, ellende, verdriet, dood. Een enorm contrast. Een vrouw op de berg werd gevraagd naar haar gevoelens over de ramp 'onder' haar. Achteloos zei ze dat het leven doorgaat en ze liep verder. Schokkend, maar nog schokkender is het besef dat wij eigenlijk geen haar beter zijn dan die vrouw. Wij storten enkele tientjes op 555 en we gaan weer vrolijk verder met onze onbelangrijke dingen. Pijnlijk.