Napoli

Goed, gelijk maar even doorposten dan. Napoli. Een Italiaanse stad. Nu hoor ik je denken 'Ja Rolf, dat het een Italiaanse stad is moge duidelijk zijn. Kom vertel meer!'. Kijk, het heeft een reden dat ik het een Italiaanse stad noem. Het is namelijk een echte Italiaanse stad. Andere grote steden hebben ook iets toeristisch over zich. Napoli niet. Veel toeristen hebben deze stad decennia lang genegeerd. Niet doen! Er zal gerust veel criminaliteit heersen in deze stad, maar de kans dat je beroofd wordt is in Amsterdam minstens zo groot. En de Maffia? Nergens te bekennen...de mietjes! Heerlijke stad dus. Wel even wennen. We gingen naarstig op zoek naar bezienswaardigheden. Uhm, best lastig. We lazen ook dat de stad niet echt in het oog springende fotomomenten heeft. Geen Eiffeltoren ofzo. Geen probleem. De Duomo inclusief kloostertuin leverde toch aardig wat kiekjes op en het Palazzo Real net zo, hoewel het op zijn minst frapant te noemen is dat er slechts acht toeristen op het immense plein stonden. En toen na twee uur begreep ik het. Napoli is een stad die je moet beleven. Gewoon rondlopen en genieten van het Italiaanse leven in Napoli. Smalle straatjes vol wasrekken, markten met een vislucht die je drie uur later nog ruikt en kleine trattoria met de lekkerste Espresso. Napoli is een stad waar je verliefd op kunt worden. Je moet het alleen wat tijd geven. Het is geen liefde op het eerste gezicht. Misschien is het ook geen verliefdheid, het is meer 'houden van' .